قال الاِْمامُ الْعَسْكَرىّ عليه السلام: خِـصْلَتانِ لَيْسَ فَوْقَـهُما شَـيْءٌ: أَلايمـانُ بِاللّهِ وَ نَفـْعُ الإخـوانِ. [بحارالانوار ۷۸: ۳۷۴ ح ۲۶] امام عسكرى عليه السلام فرمود: دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزى نيست: ۱ ـ ايمان به خدا ۲ ـ سود رسانى به برادران دينى.
پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: مَن مَنَّ اللّهُ عَلَيهِ بِمَعرِفَةِ أهلِ بَيتي و وَلايَتِهِم فَقَد جَمَعَ اللّهُ لَهُ الخَيرَ كُلَّهُ؛ هر كه خداوند با شناخت اهل بيت من و ولايت ايشان بر او منّت نهاده باشد خداوند همه خير را براى او گرد آورده است. أمالي الصدوق: ص ۳۸۳، ح۹
قالَ ابُوجَعْفَر عليه السلام: ثَلاثةٌ مِنْ أفْضَلِ الاَعْمالِ: شِبْعـَةُ جُوْعـَةِ المُسْلِمِ وَ تَنْفيسُ كُرْبَتِهِ وَ تَكْسُو عَوْرَتَهُ. امام باقر عليه السلام فرمود: سه چيز از برترين اعمال است: سير كردن گرسـنگى مسلمـان، زدودن غم مسلمان، پوشاندن زشتى و عيب او. [مصادقة الأخوان، ص ۴۴٫]
امام صادق عليه السلام: مَن حَجَّ حَجَّةَ الإسلامِ ، فَقَد حَلَّ عُقدَةً مِنَ النّارِ مِن عُنُقِهِ؛ هر كس حجّ واجبش را به جاى آورَد، گره اى از آتش، از گردن خويش گشوده است. من لا يحضره الفقيه ، ج ۲ ، ص ۲۱۶
امام رضا علیه السلام: اِجْعَلُوا لِأَنْفُسِكُمْ حَظّا مِنَ الدُّنْيا، بِاِعْطائِها ما تَشْتَهى مِنَ الْحَلالِ وَ مالَمْ يَنَلِ المُرُوَّةَ وَ لاسَرَفَ فيهِ، وَ اسْتَعينوُا بِذلِكَ عَلى اُمُورِ الدّينِ؛ براى خودتـان بهره اى از دنيـا قرار دهـيد، به اينكه خواسته هاى دل را از حلال به آن بدهيد، تا حدّى كه مروّت را از بين نبرد و اسراف در آن نباشد، و بدين وسيله، بر كارهاى دين، كمك بجوييد. فقه الرضا عليه السلام، ص ۳۳۷
امام جواد عليه السلام: مَنْ زارَ عَمَّتى بِقُم فَلَهُ الجَنَّةُ؛ كسى كه عمّه ام را در قم زيارت كند او اهـل بهشت است. سفينة البحار: ج۲ ،ص۳۷۶
امام علی علیه السلام: مَنِ استَنصَحَ اللّهَ حازَ التَّوفيقَ؛ هر كه خدا را مرشد و خيرخواه خود بگيرد، به توفيق دست يابد. غرر الحكم، ح۸۴۷۷
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما أخافُ على اُمَّتي إلاّ ضَعفَ اليَقينِ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : من براى امّت خود از چيزى جز سستى يقين، نمى ترسم. [كنز العمّال : ۷۳۳۲٫]
پيامبر صلي الله عليه و آله : شَعبانُ شَهري و رَمَضانُ شَهرُ اللّه ِ فَمَن صامَ شَهري كُنتُ لَهُ شَفيعا يَومَ القِيامَةِ ؛ پيامبر صلي الله عليه و آله :شعبان ، ماه من و رمضان ماه خداوند است . هر كه ماه مرا روزه بدارد ، در روز قيامت شفيع او خواهم بود . [ . بحار الأنوار ، ج ۹۷ ، ص ۸۳ .]
امام كاظم عليه السلام : إنَّ لِلّهِ عِبادا فِي الأرضِ يَسعَونَ في حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ ؛ امام كاظم عليه السلام :خداوند در زمين بندگانى دارد كه براى برآوردن نيازهاى مردم مى كوشند ؛ اينان ايمنى يافتگان روز قيامت اند . [ . الكافى ، ج ۲ ،ص ۱۹۷ .]
امام جواد عليه السلام : الثِّقَةُ بِاللّه ِ ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ و سُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ ؛ امام جواد عليه السلام :اعتماد به خدا بهاى هر چيز گران بها است ، و نردبانى به سوى هر بلندايى . [ بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۶۴ .]
پيامبر صلي الله عليه و آله : رَجَبٌ شَهرُ اللّه ِ الأصَبُّ يَصُبُّ اللّه ُ فِيهِ الرَّحمَةَ عَلى عِبادِهِ ؛ پيامبر صلي الله عليه و آله :رجب ماه بارش رحمت الهى است؛ خداوند در اين ماه رحمت خود را بربندگانش فرو مى ريزد . [عيون اخبارالرضا عليه السلام ، ج ۲ ، ص ۷۱]
